niedziela, 13 sierpnia 2017

"Człowiek i pies. O głaskaniu, stresie i oksytocynie." Christoph Jung





Wydawnictwo: PWN
Rok: 2017
Okładka: miękka
Stron: 296
Wymiary: 145 x 205 mm


Wyjątkowa więź między człowiekiem i psem jest w tej książce poddana rzeczowym i fachowym rozważaniom. Mam nadzieję, że trafi ona do rąk wielu miłośników psów.


To jedne z pierwszych słów, jakie autor kieruje do czytelników. Po przeczytaniu tej książki, również mam taką nadzieję: że dotrze do jak największej liczby osób.

Wydawnictwo jest już dla nas podpowiedzią, że nie jest to książka, w której wyrażane są poglądy lub opinie, ale naukowe fakty i odniesienia do literatury fachowej. Z kolei bibliografia sama w sobie jest ciekawą lekturą dla tych, którzy będą chcieli zgłębić poruszane w książce zagadnienia.
Jest ich dużo, nie są jednak one przypadkowe. Książka jest naprawdę przemyślana.

Bardzo miłym zaskoczeniem była lekkość lektury. Język jest zrozumiały, a opisy przystępne, nawet jeśli dotyczą skomplikowanych schematów wydzielania się określonych neuroprzekaźników czy procesów zachodzących w mózgu.

Znajdziemy tu treści będace efektem badań psów pod względem ich powstania, komunikacji, życia społecznego, fizjologii mózgu, jak i zachowań zwłaszcza względem człowieka. Zawarte zostały najważniejsze i najbardziej znaczące odkrycia ostatnich lat, co jest świetnym uzupełnieniem dla tych, którzy swoją wiedzę głównie opierają na książkach wydanych do 2010 roku. Każdy szanujący się specjalista mający związek z psami (lekarz czy technik weterynarii, behawiorysta, trener szkolenia psów, petsitter, dogoterapeuta czy nawet groomer) powinien ją przeczytać.

Choć autorzy skupiają się na tym co pewne i udowodnione, zadają również pytania, na które być może nauka niedługo znajdzie odpowiedzi. Przedstawiają też własny punkt widzenia, łącząc fakty w logiczną całość. Prawdopodobnie dlatego, lektura ta wciąga, otwiera oczy i zachęca nie tylko do głaskania ale i wspólnego działania ze swoim psem.

Jeśli jesteś więc żądny wiedzy dotyczącej motywacji, komunikacji, pochodzenia i emocjonalnej więzi (i jej historii) pomiędzy człowiekiem a psem, zajrzyj do tej książki. Przy okazji dowiesz się też tego, co dla wielu jest zagadką:

Czy pies jest "szczęśliwy" ze swojego życia w rodzinie składającej się tylko z ludzi i czego potrzebuje, żeby być "szczęśliwym"?

Spis treści

Słowo wstępne
Przedmowa
1. Najlepszy przyjaciel człowieka?
2. Dzieci epoki lodowej
3. Skąd wziął się pies?
4. Komunikacja i współpraca
5. Co nas łączy?
6. Oswojony wilk to nie pies - genetyka i epigenetyka
7. Pies a przekształcenie małpy w człowieka
8. Dlaczego pies śpi na kanapie?
9. Nasze dziedzictwo epoki kamienia
Bibliografia

Wybrane cytaty

Nawet najszczęśliwsza i najbardziej spełniona relacja między psem i człowiekiem zostawia prawie zawsze człowieka w żałobie. Często dopiero w momencie straty uświadamiamy sobie prawdziwe jej znaczenie.

Żadne zwierzę domowe nawet w przybliżeniu nie pełniło tylu różnych funkcji, jakie pełnił i do dzisiaj pełni pies. Żadne zwierzę nie jest również w stanie podołać tak kompleksowym zadaniom, z jakimi daje sobie radę pies. I żadne zwierzę nie wypełnia swoich zadań wobec człowieka z taką bezwarunkową gotowością i oddaniem.

Pies jest udomowionym wilkiem. Bez człowieka nie byłoby psa, a bez odniesienia do człowieka nie można psa zrozumieć.

W przypadku wilków żyjących w swoim naturalnym otoczeniu nie ma w sforze żadnego autorytarnego samca alfa.

Hodowla, do której należą osobniki tylko "czystej rasy" z rodowodem prowadziła i prowadzi do ciągłego chowu wsobnego z wszystkimi jego katastrofalnymi następstwami dla zdrowia fizycznego i psychicznego psów.

Zwierzęta nigdy nie gryzą się w swoje łapy, gdy przytrzymują nimi pożywienie. Już w tej teorii o własnym schemacie ciała wyraźny jest podstawowy obraz "siebie".

Dźwięki, zapachy i obrazy, które wystąpiły w sytuacji lękowej, a o których nie pamiętamy, mogą później wywoływać znowu reakcją lękową.

Głaskanie psa przez 5-24 minuty podnosi znacząco stężenie oksytocyny we krwi zarówno u psa, jak i człowieka.

Dobry kontakt z psem prowadzi do zwiększenia interakcji społecznych, lepszego zachowania społecznego i zdolności do nauki, obniża agresję, pogłębia emaptię, sprzyja spokojniejszemu usposobieniu i pogodnemu nastrojowi, pomaga w zwalczaniu bólu, zmniejsza lęk i stres u właścicieli, idzie zatem w parze z ich lepszym zdrowiem.

System motywacji jest tak samo ważny dla przeżycia jak zwalczanie stresu i zdolność do współpracy w grupie społecznej.

Aktywność naszego układu nagrody jest najmocniejsza, gdy wzmocnienie następuje nieoczekiwanie i przewyższa oczekiwania.

Psy potrafią rozpoznać ludzkie emocje nawet tylko na podstawie części twarzy, jak na przykład kurzych łapek wokół oczu.

Kluczem do sukcesu jest zdolność do współpracy - dawać sobie wspólnie radę i uczyć się od siebie nawzajem.

Dla psów praca w służbie człowiekowi i wraz z człowiekiem jest sama w sobie nagrodą.

Zabawa z innymi psami jest przede wszystkim zorientowana na rywalizację, podczas gdy zabawa z ludźmi raczej na budowanie więzi.

Prawdziwa przyjaźń z psem uczyniła nasze życie i nasze społeczeństwo bardziej ludzkim.

2 komentarze:

  1. Czekałam na jakieś wieści dotyczące tej książki. Już nie obawiam się, że znajdę tam stos bzdur. Czas brać się za czytanie :).

    OdpowiedzUsuń
  2. Oj zdecydowanie czytaj! I rób notatki ;) Nie znalazłam tam nic, do czego można było by się przyczepić. I to naprawdę fajne streszczenie ostatnich osiągnięć w nauce. I świetny punkt wyjściowy do jakiejkolwiek rozumnej pracy z psem!

    OdpowiedzUsuń